Националниот парк Бутринт во Албанија е една од најважните области на албанското културно наследство. Срцето на националниот парк е античкиот град Бутринт, чие постоење продолжило без прекин, од праисторијата до средниот век, нудејќи на тој начин различни култури и историски периоди.

Областа околу античкиот град Бутринт во јужна Албанија не само што е дом на голем број глобално загрозени видови, туку има и богата културна историја што го оправдува неговото признавање како светско наследство на УНЕСКО.

Светско наследство на УНЕСКО од 2003 година

Античкиот град Бутринт за прв пат е прогласен за споменик на културата во 1948 година; во 1999 година е регистриран во списокот на светско наследство на УНЕСКО; во 2003 година, мочуришниот комплекс, вклучувајќи го делот од лагуната и крајбрежната област Бутринт – беше прогласен за локалитет Рамсар и национален парк. Благодарение на неговата важност за зачувување на културното и археолошкото наследство, Бутринт стана дел од листата на светско наследство на УНЕСКО. Површина од 2900 хектари, вклучително и културно важни пејзажи и археолошки локалитети, беше вклучена во УНЕСКО.

Митови и историја за Бутринт

Бутринт е микрокосмос на медитеранската историја, претставувајќи го подемот и падот на големите империи кои доминирале во регионот. Денес е амалгам од споменици кои претставуваат простор од над 2000 години од хеленските храмови од 4 п.н.е. до османлиските тврдини на почетокот на 19 век . Според класичната митологија, Бутринт бил изграден од прогонети кои избегале по падот на Троја. Само што пристигна, синот на Пријам, Хеленус, жртвуваше бик кој се прпелкаше ранет и пцовиса на брегот. Земајќи го ова како позитивен знак, местото го нарекоа Птротум, што во превод значи „Ранет бик“. Во епската поема на Виргил, „Енеида“, се  раскажува за Енеј, кој го посетил Бутринт на својот пат кон Италија.